De vestingmuren van Saint-Emilion werden in de 12e eeuw in opdracht van Engeland gebouwd om het welvarende dorp Saint-Emilion te beschermen.
Deze vestingmuur kan ook worden beschouwd als een ceremoniële en prestigieuze muur waarvan het primaire doel meer zou zijn geweest om de macht van het dorp te tonen dan om het te beschermen. Niettemin was het nodig om een belasting te betalen om het intramurale dorp binnen te komen, wat een nieuwe bron van rijkdom vertegenwoordigde.
De mensen begonnen met het graven van diepe kuilen rondom het dorp. Met de gewonnen stenen bouwden ze een ommuring die meer dan 18 hectare besloeg en ongeveer 1,5 km rond het dorp liep. Deze muur werd naar alle waarschijnlijkheid geflankeerd door zeven poorten en kleine verdedigingstorens, een wachthek verbond deze poorten met elkaar.
We vonden:
Deze andere poorten, in afwachting van de Brunet-poort, dus een meerderheid van de oude vestingwerken werden vernietigd tijdens de godsdienstoorlogen in de 16e en opnieuw in de 19e eeuw met het boren van de Guadet-straat en de wens om de stad te openen voor het moderne verkeer.
De Brunet-poort ontleent zijn naam aan het Gasconse " Branet " dat heide, heide, open plek betekent. Deze poort gaf uit op het platteland. Met een lengte van 9,50 m en een breedte van 3,90 m kan men tussen de twee bogen nog steeds een verdover raden waarmee de verdedigers stenen en kokend water naar de aanvallers gooiden. De zijkanten werden in de 17e eeuw verbreed zodat de karren elkaar konden kruisen. De doorgang werd afgesloten met houten deuren op scharnieren die vandaag de dag nog steeds zichtbaar zijn. Opgravingen hebben de fundamenten blootgelegd van een "châtelet" (toegangspoort) stroomopwaarts van de poort, tegenwoordig voorgesteld door een cirkelvormige bestrating op de grond aan weerszijden van de ingang van de brug.
